Yaklaşık on iki yıl önce 2000 yılında, 28 Şubat sürecinde muhacir olarak bulunduğum Almanya’nın Duisburg şehrinde şiir formunda yazdığım, ancak yayınlamadığım 300 sayfalık “Hicrette Muhasebe” kitabından, gündeme uygun yeni bir alıntıyı, güncel küçük ilaveler yaparak, futbol fanatizminin zirve yaptığı bir günde paylaşmak istedim.
Ezenler, Ezilenleri Modern Putlarla Oyalar
Ülkedeki zulümlerin kanıksanması hedeflendi
Yapılan zulüm, sömürü, sorgulanmasın istendi
Çok tedbirler alındı, mazlumları uyutmak için
Hep manipülasyon yapıldı, halkı susturmak için
Bu sebeple, muhalefet bölünüp, parçalandı
Taraflar kışkırtılarak, düşmanlık kamçılandı
Bazen bu oyun, muhalifi böl yönet fitnesiydi
Bazen de, kitlenin afyonu putçuluk sevgisiydi
Medyaca pompalandı, sapkın “tele vole” kültürü
Kitleler aldatılıp, kamufle edildi sömürü
Egemenler, hep porno, müzik, futbolu kullandı
Fanatizm tahrik edildi, kitleler oyalandı
Genç nesiller, diskolara, statlara dolduruldu
Hak, adalet duyguları, buralarda solduruldu
Futbolun arkasında, tüm vurgunlar saklandı
Kitleler coşturularak, “kara para” aklandı
Modern ilahlar üreterek, saptılar paganizme
Bu putlarla uyutup, taze kan aldılar faşizme
“Futbolda mubahlığı”, kullansa da tağutlar
Ham madde masum diye, meşrulaşır mı putlar?
Kitle ,“ilah”dedi; futbolcu, müzikçi, pornocuya
Kör taassupla taptılar, “sanatçı”ya, futbolcuya
Tüm bu alanlarda, bir “ insan dışılaşma” yaşandı
Fıtratlar bozuldu, zulme ait eğlenceler kutsandı
Her “takım” bir ilahtı,“milli takım”en büyük ilah
Halkı uyutmak için kullanılan, en etkin silah
Her futbol ayini, yol açar pek çok hak ihlaline
Küfür ve şiddet hakim olur, taraftarın haline
Fanatik futbola tapınır, uğrunda kan dökerek
Bu ayinde uyuşup rahatlar, sorunları örterek
Oysa dayatılan, sömürü, zulüm, suiistimaldi
Sorgulama ve direnişse, beklenen ihtimaldi
Bu potansiyel enerji, hep toprağa verildi
Boşluğa bağırtıp, sövdürüldü, deşarj edildi
Nice zaman, enerji israf oldu, bu “boş iş”te
“Popüler kültür”, hep destek çıktı, zalim faşiste
Aile rızkını maça verir, fanatik ahmaklar
Şikeyle aldatılır, şuurunda olmaz salaklar
Asgari ücretliler destekler, milyonluk transferi
Soygun ve kumara destek verdiğini bilmez hiçbiri
Sonuçta sistem ve kulüp önderleri götürür malı
Daha nice pisliği örter, sahalardaki çim halı
Mekke müşriklerinin, alkış ve gürültüydü ibadeti
Futbol putperesti, tercih eder küfür ve şiddeti
Kuşatmış tüm toplumu, putçu cahiliye kültürü
Sokakta, meydanda terör estirir, zelil bir sürü
Mü’min, Allah’tan daha fazla sevemez hiçbir şeyi
Futbolist, takımını sevip, uğrunda yapar her şeyi
Kulübü için, Rabbin her yasak ettiğini yapar
Söver, döver ve kan döker, böylece ona tapar
Bu kitlenin Allah’ına sövseler, onu hoş görür
Kulübüne yan bakana ise, şiddetle tepki verir
Kimi, “sana tapıyoruz” der, sanatçı “ilah”ına
Kimi de, “ibadet ediyoruz” der, futbol takımına
Futbol, müzik ve porno, hepsi kitlelerin afyonu
Sorgulama, itiraz ve direnişin hazin sonu
Ulusalcı kirlilik de, bu amaçla kullanıldı
Ulusçu teşvik ve tahrikle, gündemler saptırıldı
Milli takım uğruna, başörtülü de sokağa koşar
Zalimine aşık olur, ulusal bayrakla slogan atar
Ulusal bayrak ve marşlarla, baktırdılar cambaza
Zulmettikleri mazlumu da, düşürdüler açmaza
Sömürücü sermaye, mafya futbolun hamisiydi
Tüm takımlar, sömürü ve soygunun şemsiyesiydi
Franko, kırk yıl diktatörlükle yönetti, İspanya’yı
Başarmıştı, stadyumları beşik gibi kullanmayı
Zulüm, sömürü çoğaldıkça, arttırılır stadyumlar
Nefislere hitap eden azgınlıklar ve podyumlar
Ne kadar çoksa, zulüm, sömürü ve mazlumlar
O kadar çok yapılır, beşik misali stadyumlar
Büyük stadyumlar yapıldı, fukara çok ülkede
Çok paralar harcandı, açık büyükse de bütçede
Çünkü bunlar, bir beşik rolü oynardı tüm kitlelere
Uyutur, oyalar, zulmü unutturur ezilenlere
Ezilenler, ezenlerine öykünüp, zulme sapar
Ahmakça aldanıp, zalimin yaptığı putlara tapar
Statüko, putçu fanatizmle oyalar kitleleri
Bu din afyondur, fark edilmez sistemin hileleri
Gözü dönmüş fanatik azdı, sokaklarda zulüm var
Putperest bir toplum sahnede, vicdanlarda ölüm var
Müslümanım diyen bile, müntesibi olmuş bu putun
Ey kurtuluş isteyen! Yalnız Allah’ın ipine tutun
Mehmet Pamak – Duisburg – 2000